DIŞARIDA TUTSAK OLMANIN AĞIR BEDELİNİ ÖDÜYORUM

Kendimi çok berbat ve yalnız hissettim son dört gündür. Ama bugün özellikle kendimi Puşkin'in Dekabrist ayaklanması sırasında, devrimcilere yetişemediği o ünlü öyküsündeki haline benzettim. Yanlış zamanda yanlış yerde olduğumu anladım ve kahroldum.

Cuma günü, davaların ardı ardına ve uzun süreceğini düşünerek rutin kontrolü için hastaneye gittim.

Cuma öğleden sonra beni ameliyata aldılar (aslında tam ameliyat da sayılmaz, küçük operasyon denebilir. Ancak genel anestezi altında). Aynı gün akşam da taburcu olacaktım, ama zaman yetmedi. Araya cumartesi ve pazar girince benim taburcu olma işim bugüne kaldı.

Kendimi son derece halsiz hissetmeme ve yorgun olmama rağmen, bugün yola çıkmaya karar verdim. Ama doktorların vizitini kaçırdım. Onlar da ameliyata girdiler. Ameliyattan çıktıklarında ise saat dört buçuk olmuştu. Bütün gün hastanede (uzanıyor bile olsanız) beklemek çok yıpratıcı. Akşam taburcu olup da gece yola çıkmayı da göze alamadım. Zaten doktorlar da beni ertesi gün taburcu etmeye karar verdiler.

Arkadaşlarımdan, yanarında olmayı çok istediğim arkadaşlardan haber aldıkça kendimi hasta olmaktan daha da kötü hissetmeye başladım.

Hangi koşulda olursam olayım, isterse tüm hücrelerim çürümüş olsun, mutlaka ve mutlaka bir sonraki duruşmada onların arasında olacağım, buna söz veriyorum.

Buradan onlara tek tek sevgilerimi, özlemlerimi gönderiyorum.

Yanlarında olamadığım için özür diliyorum.

Bugün, dışarıda tutsak olmanın en ağır bedelini ödedim sanıyorum...

Yaşadım ve ödedim.

Yazıyı hiçbir "edebi" kaygı gözetmeden, bir kez daha da kontrol etmeye gerek duymadan yazdım. Geri dönüp de "süslemeye" de çalışmayacağım.

En yakın zamanda yanınızdayım dostlarım.

(Odatv'nin notu: Dün duruşma sırasında görüşebildiğimiz tüm tutuklu arkadaşlar Mümtaz İdil'in sağlık durumunu merak etmişlerdi. Onların da "geçmiş olsun" dileklerini buradan bildiriyoruz...)

Mümtaz İdil

Odatv.com

27.12.2011 10:24